7 Haziran 2015 milletvekili genel seçimleri öncesinde siyasi partilerde aday belirleme sürecinde aday adaylarının yoğun propagandası altındayız.
Ortalıkta seçilebilme gayreti ile hareket eden onlarca aday adayının posterinden broşüründen geçilmiyor.
Facebook, twitter mesajları aldı başını gidiyor.
Basın açıklamalarının yanında aday adaylarının tanıtım amaçlı matbu evrakları bize de ulaşıyor.
Bir çoğu özensiz ve derinliksiz sloganlarla dolu.
Adama “sen neymişsin be abi” dedirten türden.
Broşürlere bakılırsa aday adaylarının büyük bir çoğunluğu Muğla’nın sorunlarını ve çözümlerini bildiğini iddia ediyor.
Ama sorunların bir tanesi bile ne yazık ki broşürlerde yer almıyor.
Çözüm önerilerini ara ki bulasın.
İnsanın “Sayın aday adayı, bildiğini iddia ettiğin sorunlar nedir, çözümleri nelerdir” diye sorası geliyor.
CHP Genel başkanı Kemal Kılıçdaroğlu geçtiğimiz günlerde seçim propagandası ile ilgili bir açıklama yaptı. Kılıçdaroğlu “Eleştiri politikalarını bırakıyoruz. Eleştirerek bir yere varamıyoruz. Karnı aç olan bir adama demokrasiden bahsetsen ne olur? Adam aç. Biz halka ne yapacağımızı açıklayacağız” dedi.
Son dönem seçimlerine sürekli olarak rövanşist açıklamalar hareket eden CHP nihayet bu yöntemden vazgeçti.
CHP Genel Başkanı ve Genel Merkezi bu işten vazgeçti.
Peki ya CHP Muğla Milletvekili Aday Adayları?
Onlar bu işten vazgeçecekler mi?
Aday adayları görüldüğü üzere hala Ak Parti’ye yönelik söylemlerle yollarına devam ediyorlar.
CHP Genel Merkezi seçime yönelik genel propagandasını oluşturdu.
CHP uzun süredir ilk kez halka ne yapacağını söyleyecek.
Peki ya bizimkiler (!)
CHP’nin milletvekili aday adayları ne yapacaklarını söyleyecek mi?
Muğla CHP’nin en önemli seçim argümanı, Ak Parti’ye ve yöneticilerine duyulan reflekstir. Ak Parti refleksi, CHP’li siyasetçilerinin en büyük sermayesidir.
Muğla CHP, seçim başarısını getiren, seçimi garantileyen bu refleksin yerine ne koyabilir?
Tabi ki yerel söylemleri…
Yerel söylemler konusunda kaç aday adayının sepetinde pamuk var?
Bir iki aday adayı dışında yok.
Büyük bir çoğunluğu yine Ak Parti refleksi üzerine oturup, seçilmenin keyfini yaşamak istiyor.
Atama ile görevlendirilen yeni CHP il yönetimi, CHP genel merkezinin 7 Haziran seçimlerine yönelik yeni oluşturduğu eylem ve söyleme dayalı seçim tarzının ne kadar farkında bilmiyoruz.
Yerel örgütlerin merkezi olan il başkanlığının bu konuda bir hazırlığı var mı?
Onu da bilmiyoruz.
Bildiğimiz ilin mevcut durumunun, sorunlarının aday adayları tarafından yeterince bilinmediği…
İlin mevcut durumu, konumu ve sorunları gerçekten biliniyor olsaydı aday adaylarının matbu evraklarında, adaylık broşürlerinde hamasi nutuklar, özensiz ve derinliksiz söylemler yer almazdı diye düşünüyoruz.
İlin mevcut durumu ve konumu ile ne kast ettiğimizi merak edenlerin merakını giderelim.
Bu konuya bazı yerel gerçeklerle dikkat çekelim.
Nüfus büyüklüğü ile 26. sırada bulunan Muğla il nüfusunun yüzde 33’ü 25 yaşın altında. 25-65 yaş arası nüfusu toplum nüfusunun yüzde 57’sini oluşturuyor.
838 bin 324 nüfusun 362 bin 513’ü il-ilçe merkezlerinde 476 bin 811’i belde ve köylerde yaşıyor. Muğla’nın yıllık nüfus artışı ise yüzde 18.
2011 verilerine göre Muğla’da gayri safi katma değeri 8 bin 668 dolar. Bu oran bugün artmış olsa da 9 bin 244 dolar olan Türkiye genel değerlerinin altında.
Sanayi ve hizmetler sektöründe çalışanların oranı yüzde 3,91. Bin nüfus başına göre Muğla’nın evlenme oranı 7.1, boşanma oranı ise yüzde 2,5.
133.5 milyon dolarlık ithalat yapan Muğla’nın toplam ithalatının yüzde 72’si İstanbul, Kocaeli, Ankara, Bursa ve İzmir illerine bağlı firmalar tarafından yapılıyor (!)
269,6 milyon dolarlık ihracat yapan Muğla’nın toplam ihracatının yüzde 74’ü yine İstanbul, Bursa, Kocaeli, İzmir ve Ankara illerine bağlı firmalar tarafından yapılıyor (!)
Muğla’nın ekmeğini kim yiyiyor?
Ekonomik rantların sahibi gerçekten Muğla mı?
İnsan düşünmeden edemiyor.
Muğla’nın mevcut durumunu ve konumunu örneklemeye devam edelim.
2012 yılı araştırmalarına göre; yüz bin kişi başına düşen Türkiye geneli hastane yatak sayısı 265.
Muğla’da ise 218.
Muğla’nın 2013 yılı bitkisel üretim değeri 2 milyon 307 bin TL. Canlı hayvan değeri 473 milyon TL ile Muğla ülkede 50’nci sırada.
İşsizlik oranı yüzde 7,3.
İstihdam edilenlerin oranı ise yüzde 51,5.
Kişi başı düşen elektrik tüketimi 2 bin 825 kilovat/saatla ülke ortalamasının üzerinde.
2012 yılı belediyelerde kişi başı çekilen günlük su miktarı 335 litre.
Muğla’nın toplam motorlu kara taşıt sayısı 384 bin148, bin kişi başına düşen otomobil oranı ise177.
Her yüz kişiden 67’sinin ev sahibi olduğu Muğla’da mutluluk oranı ise yüzde 52,4.
Gelecekten umutlu olanların oranı yüzde 72,3.
İlin mevcut durumu ve konumundan kast ettiğimiz böyle şeyler.
İlin genel seçmen yapısını oluşturan da işte bu tür gerçekler. İstiyoruz ki siyaset, hamasi nutuklar yerine yerel gerçekler üzerine yapılsın.